anti-corona



یک سال پس از آغاز همه گیری کرونا در چین، این ویروس همچنان از مردم جهان قربانی می گیرد و هر چند تعدادی از واکسن ها نتایج موفقیت آمیزی داشته اند، اما چشم انداز پایانی این بحران همچنان نامشخص است.

کرونا در جهان

یک سال پس از آغاز همه گیری کرونا در چین، این ویروس همچنان از مردم جهان قربانی می گیرد و هر چند تعدادی از واکسن ها نتایج موفقیت آمیزی داشته اند، اما چشم انداز پایانی این بحران همچنان نامشخص است.

کرونا در جهان

به گزارش همشهری آنلاین، در شرایطی که کشورهای مختلف جهان در اروپا و آمریکا در حال دست وپنجه نرم کردن با موج های دوم و سوم شیوع بیماری کرونا هستند، زندگی در چین، کشوری که این ویروس برای نخستین بار در آنجا گزارش شد، ماه هاست که به وضعیت عادی بازگشته است.

چین در همان هفته های نخست با اعمال قرنطینه سختگیرانه و گرفتن تست از میلیون ها نفر سعی کرد که میزان سرایت ویروس را به صفر برساند. تصمیم قرنطینه ۷۶روزه شهر ۱۱میلیونی ووهان در ابتدا مورد انتقاد بسیاری از کشورها قرار گرفت، اما در نهایت این روش نه تنها در کشور کمونیست چین، بلکه در کشورهای دمکراتیکی مانند کره جنوبی، ژاپن و نیوزیلند نیز جواب داد. در همه این کشورها به غیر از اعمال قرنطینه اجباری و ردیابی بیماران، مردم ماسک زدن را جدی گرفتند و فاصله اجتماعی را رعایت کردند.

در روزها و هفته های نخست شیوع کرونا در چین، شاید کسی فکرش را هم نمی کرد که این ویروس تبدیل به یک بحران جهانی شود و حالا بعد از یک سال هنوز کشورهای پیشرفته اروپایی و آمریکایی نیز از کنترل آن عاجز باشند. رومه فایننشال تایمز در پرونده ای ویژه برای پیدا کردن جواب سؤال <<آیا امکان مهار کرونا در جهان وجود داشت؟>> ذره بین را روی روزهای نخست شیوع این بیماری گذاشته تا عامل اصلی این بحران همه گیر را پیدا کند. براساس این گزارش تحقیقی که ۶ ماه زمان برده، دولت چین اگرچه در کنترل کرونا در خاک خود موفق بوده، اما در روزهای اول شیوع این بیماری با دست کم گرفتن آن، به این بحران دامن زده است.

داستان از کجا آغاز شد؟

مقامات چین نخستین مورد تأییدشده کرونا را مربوط به اول دسامبر ۲۰۱۹یعنی ۱۰آذر ۹۸می دانند، اما با توجه به اینکه خیلی از افراد مبتلا اصلا نشانه ای ندارند، هنوز نمی توان زمان دقیق آن را به طور قطعی تعیین کرد. درحقیقت هنوز مشخص نیست که نخستین بار چه کسی گربه یا مورچه خواری که ناقل ویروس از خفاش بوده را خورده و به این بیماری مبتلا شده است.

اوایل دی سال گذشته یعنی ۲هفته قبل از اینکه شی جین پینگ، رئیس جمهور چین اعلام کند که یک بیماری تنفسی مرگبار جدید در یکی از شهرهای پرجمعیت این کشور شایع شده، پزشکان در بیمارستان مرکزی ووهان متوجه یک مشکل شده بودند.

ساعت ۱۴روز ۸دی، دکتر یین وی، پزشک دپارتمان سلامت عمومی این بیمارستان، تماسی از یکی از همکارانش دریافت کرد مبنی بر اینکه ۴بیمار با نشانه های ذات الریه ویروسی که همه در یک بازار ماهی کار می کردند، مراجعه کرده اند. او فورا به ونگ ونیانگ، مسئول دولتی بهداشت منطقه خبر داد و مشخص شد که گزارش های مشابهی از بیمارستان های دیگر شهر هم به او رسیده بود.

۲ساعت بعد، ۳مورد جدید دیگر نیز شناسایی شد. ساعت ۸شب، مسئولان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ووهان برای نمونه گیری از بیماران به بیمارستان آمدند. مسئولان این مرکز تا روزها در جواب پیگیری دکتر یین، فقط می گفتند که همچنان منتظر باشید تا مقامات بالاتر دستور بدهند. بالاخره ۷روز بعد به پزشکان بیمارستان اجازه داده شد که فرم گزارش بیماری عفونی را برای همه آن بیماران پر کنند؛ تأخیری که انتقاد آنها را به دنبال داشت. دکتر ونگ می گوید: <<پزشکان بیمارستان مرکزی ووهان قصد داشتند در گزارش خود تقصیر را گردن من بیندازند، اما من کار اشتباهی انجام نداده بودم.>>

پزشکان بیمارستان مرکزی ووهان در روزهای نخستی که مجوز اعلام موارد ابتلا را پیدا کردند، نمی دانستند که چه اطلاعاتی را به کدام مقامات باید گزارش بدهند. به گفته دکتر یین، مسئولان بهداشتی شهر و استان از آنها خواسته بودند در گزارش های خود <<محتاط>> باشند.

در روزهای بعد، مشکل بیمارستان فقط بیماران جدید نبود، روند ابتلای کادر درمان نیز آغاز شد؛ به طوری که تا ۴بهمن، ۵۶نفر بستری شده بودند. دکتر لی ونلیانگ، پزشک ۳۳ساله یکی از این افراد بود که به دلیل <<پخش شایعه>> درباره کرونا توبیخ شده بود و درنهایت هم بر اثر ابتلا به این ویروس درگذشت. مرگ او در اواسط بهمن خشم زیادی را در میان مردم برانگیخت.

ورود سازمان بهداشت جهانی

در طول ۳هفته نخست ژانویه یعنی اواخر آذر و اوایل دی، مقامات چین خطر انتقال انسانی را دست کم گرفته بودند. دولت چین درنهایت ۱۳دی رسما به سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که <<ذات الریه شدید>> بدون علت مشخص در شهر ووهان، مرکز استان هوبئی کشف شده است.

به گفته مقامات حزب کمونیست چین، رئیس جمهور این کشور ۱۷دی در نشست این حزب دستوراتی درباره شیوع کرونا در ووهان داده و از مسئولان خواسته بود ریشه ویروس و فرایند سرایت آن را شناسایی کنند. ۷روز بعد یعنی یک روز بعد از اینکه اعلام شد این ویروس به خارج از چین هم راه پیدا کرده و در بانکوک مشاهده شده، مقامات عالی رتبه این کشور در نشستی محرمانه در پکن گردهم آمدند و از خطر انتقال بالای این ویروس بین انسان ها ابراز نگرانی کردند؛ این در حالی بود که جشن سال نوی چین روز ۲۸دی با شرکت ۴۰هزار خانواده در ووهان برگزار شد.

خیلی از کارشناسان، دولت چین و سازمان بهداشت جهانی را محکوم می کنند که در آن زمان سرعت بالای انتقال کرونا را دست کم گرفته بودند. مقامات این سازمان در آن روزها می گفتند که تحقیقات اولیه که توسط مقامات محلی انجام شده نشان می دهد هیچ نشانه آشکاری از انتقال فرد به فرد ویروس وجود ندارد. ماریا ون کرخوف، مسئول بخش بیماری های نوظهور سازمان بهداشت جهانی، ۲۴دی در یک کنفرانس خبری گفت که سرایت انسان به انسان این بیماری <<محدود>> بوده است. اما در نهایت ۶روز بعد، یعنی ۳۰دی، دولت چین برای نخستین بار سکوت خود را درباره سرعت انتقال ویروس کرونا شکست و سرایت انسان به انسان آن را تأیید کرد.

این تازه آغاز مرحله همه گیری بود. دولت چین همچنان سعی در کم اهمیت جلوه دادن موضوع داشت و از سوی دیگر، موضع دیگر کشورها و اعلام وضعیت بحرانی سلامت در جهان و محدودیت های سفر برای مردم چین را واکنشی <<افراطی>> می دانست. در همین حال، تدروس آدهانوم قبریسوس، مدیرکل سازمان بهداشت جهانی ۸بهمن در جریان یک نشست با رئیس جمهور چین، از این کشور برای <<جدی گرفتن>> کرونا و <<شفافیت>> دولت درباره انتشار اطلاعات مربوط به ویروس تشکر کرد.

راس آپشور، کارشناس سلامت عمومی دانشگاه تورنتو و مشاور سازمان بهداشت جهانی معتقد است که چین همیشه نفوذ ی زیادی بر این سازمان داشته و این نفوذ به ویژه بعد از اینکه ترامپ بهار امسال اعلام کرد که کمک های آمریکا به سازمان بهداشت جهانی را قطع می کند، بیشتر هم شد: <<مشکل، نبود توازن قدرت است؛ در یک طرف چین قدرتمند وجود دارد و در طرف دیگر مدیرکل سازمان بهداشت جهانی.>>

یکی از مشاوران وزارت بهداشت چین معتقد است: <<دولت چین، به ویژه در سطح محلی، توانایی خوبی برای ارتباط گرفتن با مردم هنگام بروز بحران ندارد. وظیفه اصلی دپارتمان های محلی حفظ قدرت حزب کمونیست است، نه شفاف سازی. این همه گیری ضعف این سیستم را آشکار کرد.>>

دفاع چین

منتقدان رئیس جمهور و حزب کمونیست چین ازجمله ترامپ، معتقدند که آنها می توانستند همان اوایل زمستان سال گذشته جلوی انتشار ویروس را بگیرند. بسیاری این بحران را نتیجه ت های مستبدانه دولت چین و پنهان کاری حزب کمونیست می دانند. دولت چین اما در واکنش به این انتقادها و در دفاع از خود می گوید که آنها با شرایط پیچیده و ویروس نوظهوری روبه رو بودند. برخی کارشناسان نیز معتقدند که چین در شرایطی که هنوز از چیزی مطمئن نبوده، نمی خواسته در جهان نگرانی ایجاد کند. دکتر دیل فیشر، متخصص بیماری های عفونی در بیمارستان دانشگاه ملی سنگاپور معتقد است: <<یادمان نرود که این یک ویروس نوظهور بود، پس طبیعی بود که مقامات رسمی تا مطمئن نشده اند، وضعیت هشدار اعلام نکنند.>>
به گفته یکی از چهره های دانشگاهی چین که مشاور وزارت بهداشت این کشور نیز هست، همان روزهای بعد از شناسایی بیماران در بیمارستان مرکزی ووهان، مقامات در حال بحث بودند که موضوع را اعلام عمومی کنند یا نه؛ کاری که تا هفته ها بعد یعنی آخر دی انجام نشد. او که نخواست نامش فاش شود، گفت: <<اطلاعاتی که از ووهان رسیده بود، مبهم بود؛ بنابراین مقامات برای پیشگیری از ایجاد ناآرامی ترجیح دادند دیرتر اطلاع رسانی کنند.>>

از ووهان تا کاخ سفید

یکی از سؤال هایی که همیشه درباره کرونا مطرح می شود، این است که چرا درحالی که از ۹دی تا ۲بهمن، ۴۶۵هزار نفر از ووهان به ۱۰شهر دیگر از پکن در شمال تا سانیا در جنوب، پرواز کرده بودند، این ویروس در دیگر مناطق چین به اندازه ووهان شایع نشد؟ یک ماه بعد از شیوع ویروس در ووهان، همه استان های چین درگیر شده بودند. آمار مبتلایان خیلی بیشتر از آمار رسمی دولت بود؛ زیرا قرنطینه سختگیرانه از اوایل تا اواسط بهمن موجب شده بود که خیلی از موارد ثبت نشود، اما همین قرنطینه موجب شد که جلوی گسترش انتقال ویروس گرفته شود و موارد ابتلا در شهرهای دیگر بیشتر نشود.

کشورهایی مانند کره جنوبی، تایوان و سنگاپور نیز که ترکیبی از قرنطینه سهل گیرانه، منع سفر و ردگیری بیماران را اعمال کردند، موفق بودند. اما در کشورهایی مانند آمریکا که فقط روی قوانین منع ورود مسافر تأکید کردند، شیوع ویروس سرعت گرفت.

دکتر فیشر معتقد است: <<کشورهای آسیای جنوب شرقی، ویروس را از همان ماه های اول جدی گرفتند، اما بیشتر کشورهای دیگر واقعیت را نپذیرفتند. ما در گزارشمان در زمستان گفتیم که این ویروس می تواند آثار مخربی روی سلامت، اجتماع و اقتصاد داشته باشد، اما جهان هنوز هم برای مقابله با آن آماده نیست.>>
دکتر ونگ نیز می گوید: <<کشورها می توانستند مانند تایوان و کره جنوبی برای مقابله با کرونا مهیا شوند، اما بیشتر آنها این کار را نکردند؛ ازجمله آمریکا که ویروس به کاخ سفید هم راه پیدا کرد و حتی رئیس جمهور این کشور هم مبتلا شد.>>

منبع: همشهری - سمانه معظمی



برگرفته شده از anti-corona.blog.ir

به گزارش همشهری آنلاین، در شرایطی که کشورهای مختلف جهان در اروپا و آمریکا در حال دست وپنجه نرم کردن با موج های دوم و سوم شیوع بیماری کرونا هستند، زندگی در چین، کشوری که این ویروس برای نخستین بار در آنجا گزارش شد، ماه هاست که به وضعیت عادی بازگشته است.

چین در همان هفته های نخست با اعمال قرنطینه سختگیرانه و گرفتن تست از میلیون ها نفر سعی کرد که میزان سرایت ویروس را به صفر برساند. تصمیم قرنطینه ۷۶روزه شهر ۱۱میلیونی ووهان در ابتدا مورد انتقاد بسیاری از کشورها قرار گرفت، اما در نهایت این روش نه تنها در کشور کمونیست چین، بلکه در کشورهای دمکراتیکی مانند کره جنوبی، ژاپن و نیوزیلند نیز جواب داد. در همه این کشورها به غیر از اعمال قرنطینه اجباری و ردیابی بیماران، مردم ماسک زدن را جدی گرفتند و فاصله اجتماعی را رعایت کردند.

در روزها و هفته های نخست شیوع کرونا در چین، شاید کسی فکرش را هم نمی کرد که این ویروس تبدیل به یک بحران جهانی شود و حالا بعد از یک سال هنوز کشورهای پیشرفته اروپایی و آمریکایی نیز از کنترل آن عاجز باشند. رومه فایننشال تایمز در پرونده ای ویژه برای پیدا کردن جواب سؤال <<آیا امکان مهار کرونا در جهان وجود داشت؟>> ذره بین را روی روزهای نخست شیوع این بیماری گذاشته تا عامل اصلی این بحران همه گیر را پیدا کند. براساس این گزارش تحقیقی که ۶ ماه زمان برده، دولت چین اگرچه در کنترل کرونا در خاک خود موفق بوده، اما در روزهای اول شیوع این بیماری با دست کم گرفتن آن، به این بحران دامن زده است.

داستان از کجا آغاز شد؟

مقامات چین نخستین مورد تأییدشده کرونا را مربوط به اول دسامبر ۲۰۱۹یعنی ۱۰آذر ۹۸می دانند، اما با توجه به اینکه خیلی از افراد مبتلا اصلا نشانه ای ندارند، هنوز نمی توان زمان دقیق آن را به طور قطعی تعیین کرد. درحقیقت هنوز مشخص نیست که نخستین بار چه کسی گربه یا مورچه خواری که ناقل ویروس از خفاش بوده را خورده و به این بیماری مبتلا شده است.

اوایل دی سال گذشته یعنی ۲هفته قبل از اینکه شی جین پینگ، رئیس جمهور چین اعلام کند که یک بیماری تنفسی مرگبار جدید در یکی از شهرهای پرجمعیت این کشور شایع شده، پزشکان در بیمارستان مرکزی ووهان متوجه یک مشکل شده بودند.

ساعت ۱۴روز ۸دی، دکتر یین وی، پزشک دپارتمان سلامت عمومی این بیمارستان، تماسی از یکی از همکارانش دریافت کرد مبنی بر اینکه ۴بیمار با نشانه های ذات الریه ویروسی که همه در یک بازار ماهی کار می کردند، مراجعه کرده اند. او فورا به ونگ ونیانگ، مسئول دولتی بهداشت منطقه خبر داد و مشخص شد که گزارش های مشابهی از بیمارستان های دیگر شهر هم به او رسیده بود.

۲ساعت بعد، ۳مورد جدید دیگر نیز شناسایی شد. ساعت ۸شب، مسئولان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ووهان برای نمونه گیری از بیماران به بیمارستان آمدند. مسئولان این مرکز تا روزها در جواب پیگیری دکتر یین، فقط می گفتند که همچنان منتظر باشید تا مقامات بالاتر دستور بدهند. بالاخره ۷روز بعد به پزشکان بیمارستان اجازه داده شد که فرم گزارش بیماری عفونی را برای همه آن بیماران پر کنند؛ تأخیری که انتقاد آنها را به دنبال داشت. دکتر ونگ می گوید: <<پزشکان بیمارستان مرکزی ووهان قصد داشتند در گزارش خود تقصیر را گردن من بیندازند، اما من کار اشتباهی انجام نداده بودم.>>

پزشکان بیمارستان مرکزی ووهان در روزهای نخستی که مجوز اعلام موارد ابتلا را پیدا کردند، نمی دانستند که چه اطلاعاتی را به کدام مقامات باید گزارش بدهند. به گفته دکتر یین، مسئولان بهداشتی شهر و استان از آنها خواسته بودند در گزارش های خود <<محتاط>> باشند.

در روزهای بعد، مشکل بیمارستان فقط بیماران جدید نبود، روند ابتلای کادر درمان نیز آغاز شد؛ به طوری که تا ۴بهمن، ۵۶نفر بستری شده بودند. دکتر لی ونلیانگ، پزشک ۳۳ساله یکی از این افراد بود که به دلیل <<پخش شایعه>> درباره کرونا توبیخ شده بود و درنهایت هم بر اثر ابتلا به این ویروس درگذشت. مرگ او در اواسط بهمن خشم زیادی را در میان مردم برانگیخت.

ورود سازمان بهداشت جهانی

در طول ۳هفته نخست ژانویه یعنی اواخر آذر و اوایل دی، مقامات چین خطر انتقال انسانی را دست کم گرفته بودند. دولت چین درنهایت ۱۳دی رسما به سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که <<ذات الریه شدید>> بدون علت مشخص در شهر ووهان، مرکز استان هوبئی کشف شده است.

به گفته مقامات حزب کمونیست چین، رئیس جمهور این کشور ۱۷دی در نشست این حزب دستوراتی درباره شیوع کرونا در ووهان داده و از مسئولان خواسته بود ریشه ویروس و فرایند سرایت آن را شناسایی کنند. ۷روز بعد یعنی یک روز بعد از اینکه اعلام شد این ویروس به خارج از چین هم راه پیدا کرده و در بانکوک مشاهده شده، مقامات عالی رتبه این کشور در نشستی محرمانه در پکن گردهم آمدند و از خطر انتقال بالای این ویروس بین انسان ها ابراز نگرانی کردند؛ این در حالی بود که جشن سال نوی چین روز ۲۸دی با شرکت ۴۰هزار خانواده در ووهان برگزار شد.

خیلی از کارشناسان، دولت چین و سازمان بهداشت جهانی را محکوم می کنند که در آن زمان سرعت بالای انتقال کرونا را دست کم گرفته بودند. مقامات این سازمان در آن روزها می گفتند که تحقیقات اولیه که توسط مقامات محلی انجام شده نشان می دهد هیچ نشانه آشکاری از انتقال فرد به فرد ویروس وجود ندارد. ماریا ون کرخوف، مسئول بخش بیماری های نوظهور سازمان بهداشت جهانی، ۲۴دی در یک کنفرانس خبری گفت که سرایت انسان به انسان این بیماری <<محدود>> بوده است. اما در نهایت ۶روز بعد، یعنی ۳۰دی، دولت چین برای نخستین بار سکوت خود را درباره سرعت انتقال ویروس کرونا شکست و سرایت انسان به انسان آن را تأیید کرد.

این تازه آغاز مرحله همه گیری بود. دولت چین همچنان سعی در کم اهمیت جلوه دادن موضوع داشت و از سوی دیگر، موضع دیگر کشورها و اعلام وضعیت بحرانی سلامت در جهان و محدودیت های سفر برای مردم چین را واکنشی <<افراطی>> می دانست. در همین حال، تدروس آدهانوم قبریسوس، مدیرکل سازمان بهداشت جهانی ۸بهمن در جریان یک نشست با رئیس جمهور چین، از این کشور برای <<جدی گرفتن>> کرونا و <<شفافیت>> دولت درباره انتشار اطلاعات مربوط به ویروس تشکر کرد.

راس آپشور، کارشناس سلامت عمومی دانشگاه تورنتو و مشاور سازمان بهداشت جهانی معتقد است که چین همیشه نفوذ ی زیادی بر این سازمان داشته و این نفوذ به ویژه بعد از اینکه ترامپ بهار امسال اعلام کرد که کمک های آمریکا به سازمان بهداشت جهانی را قطع می کند، بیشتر هم شد: <<مشکل، نبود توازن قدرت است؛ در یک طرف چین قدرتمند وجود دارد و در طرف دیگر مدیرکل سازمان بهداشت جهانی.>>

یکی از مشاوران وزارت بهداشت چین معتقد است: <<دولت چین، به ویژه در سطح محلی، توانایی خوبی برای ارتباط گرفتن با مردم هنگام بروز بحران ندارد. وظیفه اصلی دپارتمان های محلی حفظ قدرت حزب کمونیست است، نه شفاف سازی. این همه گیری ضعف این سیستم را آشکار کرد.>>

دفاع چین

منتقدان رئیس جمهور و حزب کمونیست چین ازجمله ترامپ، معتقدند که آنها می توانستند همان اوایل زمستان سال گذشته جلوی انتشار ویروس را بگیرند. بسیاری این بحران را نتیجه ت های مستبدانه دولت چین و پنهان کاری حزب کمونیست می دانند. دولت چین اما در واکنش به این انتقادها و در دفاع از خود می گوید که آنها با شرایط پیچیده و ویروس نوظهوری روبه رو بودند. برخی کارشناسان نیز معتقدند که چین در شرایطی که هنوز از چیزی مطمئن نبوده، نمی خواسته در جهان نگرانی ایجاد کند. دکتر دیل فیشر، متخصص بیماری های عفونی در بیمارستان دانشگاه ملی سنگاپور معتقد است: <<یادمان نرود که این یک ویروس نوظهور بود، پس طبیعی بود که مقامات رسمی تا مطمئن نشده اند، وضعیت هشدار اعلام نکنند.>>
به گفته یکی از چهره های دانشگاهی چین که مشاور وزارت بهداشت این کشور نیز هست، همان روزهای بعد از شناسایی بیماران در بیمارستان مرکزی ووهان، مقامات در حال بحث بودند که موضوع را اعلام عمومی کنند یا نه؛ کاری که تا هفته ها بعد یعنی آخر دی انجام نشد. او که نخواست نامش فاش شود، گفت: <<اطلاعاتی که از ووهان رسیده بود، مبهم بود؛ بنابراین مقامات برای پیشگیری از ایجاد ناآرامی ترجیح دادند دیرتر اطلاع رسانی کنند.>>

از ووهان تا کاخ سفید

یکی از سؤال هایی که همیشه درباره کرونا مطرح می شود، این است که چرا درحالی که از ۹دی تا ۲بهمن، ۴۶۵هزار نفر از ووهان به ۱۰شهر دیگر از پکن در شمال تا سانیا در جنوب، پرواز کرده بودند، این ویروس در دیگر مناطق چین به اندازه ووهان شایع نشد؟ یک ماه بعد از شیوع ویروس در ووهان، همه استان های چین درگیر شده بودند. آمار مبتلایان خیلی بیشتر از آمار رسمی دولت بود؛ زیرا قرنطینه سختگیرانه از اوایل تا اواسط بهمن موجب شده بود که خیلی از موارد ثبت نشود، اما همین قرنطینه موجب شد که جلوی گسترش انتقال ویروس گرفته شود و موارد ابتلا در شهرهای دیگر بیشتر نشود.

کشورهایی مانند کره جنوبی، تایوان و سنگاپور نیز که ترکیبی از قرنطینه سهل گیرانه، منع سفر و ردگیری بیماران را اعمال کردند، موفق بودند. اما در کشورهایی مانند آمریکا که فقط روی قوانین منع ورود مسافر تأکید کردند، شیوع ویروس سرعت گرفت.

دکتر فیشر معتقد است: <<کشورهای آسیای جنوب شرقی، ویروس را از همان ماه های اول جدی گرفتند، اما بیشتر کشورهای دیگر واقعیت را نپذیرفتند. ما در گزارشمان در زمستان گفتیم که این ویروس می تواند آثار مخربی روی سلامت، اجتماع و اقتصاد داشته باشد، اما جهان هنوز هم برای مقابله با آن آماده نیست.>>
دکتر ونگ نیز می گوید: <<کشورها می توانستند مانند تایوان و کره جنوبی برای مقابله با کرونا مهیا شوند، اما بیشتر آنها این کار را نکردند؛ ازجمله آمریکا که ویروس به کاخ سفید هم راه پیدا کرد و حتی رئیس جمهور این کشور هم مبتلا شد.>>

منبع: همشهری - سمانه معظمی



برگرفته شده از anti-corona.blog.ir


آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

عکس پروفایل وبلوگگردی فروشگاه آنلاین بلاگی برای فایل ها راه های لاغری زندگی آرام مجله اینترنتی بهترین ها | زناشويي,دنیای مد,آرایشی,زیبایی,دانلود,آموزشي,پزشكي,روانشناسي,فرهنگي,ورزشي,پورتال خبری,سبک زندگی,روانشناسي ... مجموعه جالبترین ها و بهترین ها talaq